മരത്തിന്റെ നിറമുള്ള രണ്ടു ചെരിപ്പ്.
ഒറ്റ നോട്ടത്തില് മരം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയതാണെന്നേ തോന്നു. സത്യത്തില് തോന്നലായിരുന്നില്ല അത്. മരം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയതുതന്നെയായിരുന്നു. കണ്ടാല് വിരൂപനല്ലാത്ത പരമേശ്വരവാരിയര് നിത്യവും ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന എന്നു പറയാന് കഴിയില്ലെങ്കിലും, വിശേഷാല് ദിവസങ്ങളില് ഉപയോഗിക്കുന്ന ചെരിപ്പ്. വിശേഷാല് ദിവസങ്ങളിലേ ഉപയോഗിക്കുന്നുള്ളുവെങ്കിലും ഈ ചെരിപ്പുകള് ജീവിതത്തിന്റെ കടിഞ്ഞാണ് പോലെയായിരുന്നു.
വികാരങ്ങള് വിവേകത്തെ നശിപ്പിച്ചിരുന്ന ഇളം പ്രായത്തില് വാങ്ങിയ ചെരിപ്പ്. ഒരു വികാരത്തിന് അന്നത് വാങ്ങി എന്നു പറയുന്നത് തെറ്റാണ്. വികാരത്തേക്കാള് പാദങ്ങളുടെ രക്ഷയെ ഓര്ത്തു എന്നതാണ് ശരി. അന്നത് പുത്തനായിരുന്നു. തേയ്മാനം സംഭവിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു.....
അന്നുകാലത്ത് മിക്കവരും നഗ്നപാദരായിരുന്നു. സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളായിരുന്നില്ല പ്രശ്നം. പാദരക്ഷയെക്കുറിച്ച ബോധം തലമണ്ടകളിലെത്തിയിരുന്നില്ല എന്നതു കൊണ്ടാണ്. പിന്നൊന്ന്, മരച്ചെരിപ്പ് വാങ്ങി കാലിലിട്ട് നടക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന അല്ലറചില്ലറ പരിചയക്കുറവ് മുന് കൂട്ടി മനസ്സിലാക്കി പലരും പിന് വാങ്ങുകയാണുണ്ടായത്. സാമ്പത്തികമൊ അല്ലെങ്കില് മറ്റുവിധ ബുദ്ധിമുട്ടുകളൊ കാരണം മരച്ചെരിപ്പ് വാങ്ങാന് കഴിയാതിരുന്നവരില് ഏറെപ്പേരും മരച്ചെരുപ്പിനെ മനസ്സിലിട്ട് താലോലിച്ച് ആരാധിച്ചിരുന്നു. പാടെ അവഗണിച്ചിരുന്ന നഗ്നപാദര് മരച്ചെരിപ്പുമായി ബന്ധമുള്ള സകലതിനേയും ഭയന്നിരുന്നു.
ഇത്രയൊക്കെ ബുദ്ധിമുട്ടുകള് പലരേയും അലട്ടിയിരുന്ന സന്ദര്ഭത്തിലാണ് പരമേശ്വരവാരിയര് മരച്ചെരിപ്പ് വാങ്ങിയത്. വിവാഹം കഴിക്കുന്നതും ഇളം പ്രായത്തില് തന്നെയാണ്. വിവഹത്തിനു വന്ന മുഴുവന് പേരുടെ ശ്രദ്ധയും മരച്ചെരുപ്പില് കുടുങ്ങിക്കിടന്നു. അതോടെയാണ് ആ ഗ്രാമത്തില് മരച്ചെരിപ്പ് വാര്ത്തയാകുന്നതും പമേശ്വരവാരിയര് ആളാകുന്നതും.
പലര്ക്കും സംശയങ്ങളുണര്ന്നു. അത്ഭുതം-പരഹാസം-അസൂയ-ഭയം-ആകാംക്ഷ-എന്നിത്യാദി വികാരവിചാരങ്ങള് പലരുടെ മുഖങ്ങളിലും തെളിഞ്ഞു,-മങ്ങി,-അറ്റുവീണു.-
എല്ലാം കണ്ടും കേട്ടും പരമേശ്വരവാര്യര്ക്ക് കൂടുതല് ഉന്മേഷം.
ചെരിപ്പ് നിത്യവും ഉപയോഗിച്ചുത്തുടങ്ങി. പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള് നെഞ്ഞല്പം മുന്നിലേക്കുന്തിച്ച് ഞെളിഞ്ഞു നടന്നു. പിന്നിത്തുടങ്ങിയ അരക്കയ്യന് വെള്ളഷര്ട്ട് തുന്നിച്ചേര്ത്ത് തേച്ച് മിനുക്കിയിട്ടു. നീലത്തില് മുക്കി വെളുപ്പിച്ച വെള്ളമുണ്ടിന്റെ താഴത്തെ അറ്റം ഇടതുകൈകൊണ്ട് അല്പം ഉയര്ത്തിപ്പിടിച്ച് റോഡിലൂടെ നടക്കുമ്പോള് മുഴുവന് ജനങ്ങളേയും കടക്കണ്ണിലൂടെ വീക്ഷിച്ചിരുന്നു. കല്ലും മുള്ളും കാലില് കയറി പഴുത്ത് വ്രണമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന പലരേയും നേരിട്ടുകണ്ട് ചെരുപ്പിന്റെ കഴിവിനെക്കുറിച്ച് വര്ണ്ണിച്ചു. ആരും മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അജ്ഞാതമായൊരു ഭയം അവരെ അലട്ടിയിരുന്നു എന്നത് വ്യക്തമാണ്. മനമില്ലാമനസ്സോടെ ചിലരൊക്കെ തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു. കുറച്ചുപേര് മരച്ചെരിപ്പ് ഉപയോഗിച്ചുതുടങ്ങി. മരച്ചെരിപ്പിന്റെ മഹിമ കണ്ടെത്തിയ നാട്ടുകാരെ കാണുന്നത് ആഹ്ളാദമേകി.
മൂത്ത പെണ്ക്കുട്ടിയ്ക്ക് പന്ത്രണ്ട് വയസ്സായപ്പോഴാണ് ഭാര്യാവീട്ടില് ഒരടിയന്തിരത്തിനു പോകേണ്ടിവന്നത്. അവിടെ എത്തിച്ചേര്ന്ന ബഹുമുഖ ജനങ്ങളും നഗ്നപാദരല്ലായിരുന്നുവെന്നുള്ളത് സന്തോഷത്തിന്റെ നേരിയ ചലനങ്ങളുണര്ത്തി. പക്ഷെ, ഈടും ഉറപ്പും ഭംഗിയുമുള്ള മരച്ചെരുപ്പിനുപകരം പലരും പല വര്ണങ്ങളിലുള്ള റബര് ചെരിപ്പായിരുന്നു ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. മരച്ചെരിപ്പുകള്ക്കിടയില് കടന്നു കയറിയ റബര് ചെരിപ്പുകളെ മനസ്സാ വെറുത്തു.
എത്രയൊക്കെ തല പുകഞ്ഞാലോചിച്ചിട്ടും ഈടും ഉറപ്പും ഭംഗിയും മരച്ചെരുപ്പിനുമാത്രമാണെന്നാണ് കണ്ടെത്താനായത്. റബര് ചെരുപ്പിന് വെറും പോളിച്ച മാത്രമാണ്. ആ പോളിച്ചയില് പലരും കുടുങ്ങി. റബര് ചെരിപ്പിനടിയില് കൂടി മുള്ള് പാദങ്ങളില് കയറാനിടയുണ്ടെന്ന് ആരും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല. എന്നാണിനി ഇക്കാണായ ജനങ്ങളുടെയൊക്കെ തലമണ്ടയില് ബുദ്ധിയുദിക്കാന് പോകുന്നത്.
അങ്ങിങ്ങായി ഒറ്റയും തറ്റയും കാണപ്പെട്ട മരച്ചെരിപ്പുകള് മാത്രമായിരുന്നു അല്പം ആശ്വാസത്തിന് വക നകിയത്. അപ്പോഴും പരമേശ്വരവാരിയരെ പരിഹസിച്ച് ചിരിക്കുന്നവര് ഏറെയായിരുന്നു. കളിയാക്കുകയാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഞെളിഞ്ഞു നടന്നു. എന്നിരുന്നാലും മനസ്സിന് ഒരു തരം ചളിപ്പ് അനുഭവപ്പെടാതിരുന്നില്ല. ഏറെ വിദൂരമല്ലാത്ത ഒരു നാളെ മുഴുവന് പേരും മരച്ചെരിപ്പ് ഉപയോഗിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷ, എല്ലാവിധ ചളിപ്പുകളേയും അല്പം പരിഹാസത്തോടെ സ്വീകരിക്കാന് പ്രചോദനമായി.
സദ്യ കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള് ചെരിപ്പൂരി ഇറയത്തുവെച്ചു. പെട്ടെന്നാണ് ശ്രദ്ധ സ്വന്തം ചെരിപ്പുകളില് പതിഞ്ഞത്. ഇടതുകാലിന്റെ ഉപ്പുറ്റി പതിയുന്ന ഭാഗം പതിവില്ക്കൂടുതല് താഴ്ന്നിരിക്കുന്നു. എടുത്തുനോക്കിയപ്പോള് തേയ്മാനം സംഭവിച്ചതാണെന്ന് ബോദ്ധ്യമായി. ചെരിപ്പിന് സഭവിച്ചിരിക്കുന്ന തേയ്മാനത്തില് മനംനൊന്ത് 'ഇനി എന്ത്' എന്നൊരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു. അപ്രതീക്ഷിതമായി കണ്ടെത്തിയ ഒന്നാകയാല് പോംവഴിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നതിനുപകരം നഷ്ടബോധത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഉരുണ്ടു വീഴാനാണ് മനസ്സ് വെമ്പിയത്. ഉറപ്പ് നഷ്ടപ്പെടാത്തതും ഭംഗി അസ്തമിക്കാത്തതുമെന്ന് മനസ്സിലായിരം വട്ടം ഉയര്ന്നു പൊങ്ങിയിരുന്ന വിശ്വാസത്തിനും പ്രതീക്ഷകള്ക്കുമാണ് ഇവിടെ ക്ഷതമേറ്റിരിക്കുന്നത്.
താല്ക്കാലികമായ വിഭ്രാന്തിയില് നിന്ന് മോചനം ലഭിച്ചപ്പോള് ആശാരിയെ തിരക്കിയിറങ്ങി. ആ ഗ്രാമത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ മരാശാരിയെ സമീപിച്ചപ്പോഴും മാനസിക പിരിമുറുക്കം അയഞ്ഞിരുന്നില്ല. വേദനയോടെ ചെരിപ്പൂരി ആശാരിക്ക് കൊടുത്തു. തന്റെ വേദന മനസ്സിലാക്കിയിട്ടെന്നോണം വളരെ വിദഗ്ദമായ രീതിയില് ആശാരി ചെരിപ്പിന് കട്ട വെച്ചു. ആശ്വാസത്തോടെ പരമേശ്വരവാരിയര് ഇറങ്ങി നടന്നു. കട്ട വെച്ചപ്പോള് പഴയ മേന്മ നഷ്ടപ്പെട്ടൊ എന്ന ശങ്ക ആശ്വാസത്തിന്റെ വക്കത്ത് ഒട്ടിച്ചേര്ന്നുനിന്നു. അങ്ങനെയല്ലെന്നു വരുത്തിത്തീര്ക്കാനുള്ള മനസ്സിന്റെ ആഗ്രഹമായിരുന്നു ശങ്ക. എങ്കിലും പതിവായുള്ള ഉപയോഗം മൂലം ഗുണം നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന തോന്നല് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
വെറുതെയിരുന്ന് ചെരിപ്പിനെക്കുറിച്ചോര്ക്കുമ്പോള് എന്തൊ ഒരു പിഴവ് തോന്നിയിരുന്നു.
ജനശ്രദ്ധ ആകര്ഷിച്ചിരുന്നതിനാല് മകളുടെ വിവാഹം കേമമായി നടന്നു. വികാരവിചാരങ്ങള്ക്കതീതമായിരുന്ന മരുമകന്റെ കറുത്ത നിറമുള്ള ഷൂ ഒരാധിയായി പടര്ന്നു. എല്ലാം മനസ്സിലൊതുക്കി അരിശം കൊള്ളാനല്ലാതെ എതിര്ക്കാനൊ മറുത്തെന്തെങ്കിലും പറയാനൊ കഴിഞ്ഞില്ല. വിവാഹത്തിനെത്തിച്ചേര്ന്ന മറ്റുള്ളവരുടെ കാലുകളായിരുന്നു അതിനേക്കാള് വിചിത്രം. നിറത്തിലും ആകൃതിയിലും വ്യത്യാസമുള്ള പലയിനം ചെരിപ്പുകള്. നല്ലവ ഒഴിച്ചു നിര്ത്തി പുതുമയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള പാച്ചിലാണൊ ഇത്. ഉള്ക്കൊള്ളാനാവാത്ത ഇത്തരം മാറ്റങ്ങളിലും കുലുങ്ങാതെ ഉറച്ചു നിന്നു. പഴയ ചെരിപ്പുകള് ഉപേക്ഷിച്ചില്ല.
മാറ്റങ്ങള് ഉള്ക്കൊണ്ടൊ ഉള്ക്കൊള്ളാതെയൊ സൂര്യന് പതിവുപോലെ ഉദിക്കുകയും അസ്തമിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. വാര്ദ്ധക്യസഹചമായ അസുഖം ബാധിച്ച് കിടപ്പിലായപ്പോഴും ചെരിപ്പുകള് വളരെ വൃത്തിയായിത്തന്നെ കട്ടിലിനടിയില് സൂക്ഷിക്കാന് ജാഗ്രത കാണിച്ചിരുന്നു. ആഴ്ചകളോളം കട്ടിലില് കിടന്നു. ഇനി ശരീരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം അനക്കാന് കഴിയില്ലെന്ന അറിവ് ദു:ഖിതനാക്കി. മറ്റുള്ളവരുടെ സഹായത്തോടെ അത്യാവശ്യങ്ങള് നിറവേറ്റിയിരുന്നപ്പോഴും അറിയാതെ കണ്ണുകള് കട്ടിലിനടിയില് പരതിയിരുന്നു.
കാട്ടുതീപോലെ രോഗവിവരം ഗ്രാമത്തില് പരന്നു. കേട്ടറിഞ്ഞവര് ഓട്ടം തുടങ്ങി. ജാതിമതഭേതമന്യേ തൊട്ടടുത്ത പട്ടണത്തിലെ പല മാന്യന്മാരും പരമേശ്വരവാരിയരെ സന്ദര്ശിച്ച കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. എന്തു സംഭവിക്കുമെന്ന ജിജ്ഞാസ എല്ലാവരിലും പ്രകടമായിരുന്നു. ഒറ്റയും തറ്റയും വന്നുകൊണ്ടിരുന്നവര് പിന്നെ ചെറു കൂട്ടങ്ങളായി.
പിന്നെപ്പിന്നെ ഘോഷയാത്രകള്പോലെ-
കിടന്നകിടപ്പില് നിന്നനങ്ങാന് കഴിയാതെ, കറുത്ത് കരുവാളിച്ച കുഴികളില് കുടുങ്ങിയ കണ്ണുകള് സന്ദര്ശകരെ കണ്ടു. അപ്പോഴും നിറം മങ്ങിയ കണ്ണുകള് ജനങ്ങളുടെ ചെരിപ്പുകളിലുടക്കിനിന്നു.
പെട്ടെന്ന്- നിറം മങ്ങിയ കണ്ണുകള് തിളങ്ങി. മുഖത്തെ മാറാലപോലെ, ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ തൊലിയില് വികാരങ്ങള് സ്പുരിച്ചു. കണ്കോണുകളില് സന്തോഷാശ്രുക്കള്. നെഞ്ഞല്പം ഉയര്ന്നു താണു. മുളച്ചുയര്ന്ന പറങ്കിമാവിന് തൈ ഉപേക്ഷിച്ച പുറം തോടുപോലുള്ള ചുണ്ടുകള് ഒന്നനങ്ങി. കഴുത്തിലെ ഞരമ്പുകള് വലിഞ്ഞുമുറുകി. മരച്ചെരിപ്പുകളുപയോഗിച്ചുള്ള ജനങ്ങളുടെ സന്ദര്ശനം പരമേശ്വരവാരിയരെ വേണ്ടതിലധികം വികാരവിവശനാക്കി. ഘോഷയാത്രകളുടെ നീളത്തില് വര്ദ്ധന ദിനം പ്രതി സംഭവിച്ചിരുന്നു. ശ്വാസഗതി പലപ്പോഴും ഉച്ചത്തിലായി. എന്നിരുന്നാലും കട്ടിലിനടിയിലെ ചെരിപ്പില് കൌതുകപൂര്വ്വം നോക്കുന്ന സന്ദര്ശകരുടെ കള്ളക്കാഴ്ച പരമേശ്വരവാരിയര് കണ്ടുപിടിച്ചിരുന്നു. സന്ദര്ശനമെന്ന ലേബലില് എത്തിയവരൊക്കെ മരച്ചെരിപ്പ് അന്വേഷിക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. ആ അറിവ് വലിയ ആശ്വാസമായിരുന്നു.
പരിചാരികയായി അപ്പൂപ്പനരുകില് സദാസമയവും പേരക്കിടാവ് ഉണ്ടായിരുന്നു. എട്ടും പൊട്ടും തിരിയാത്ത ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞ്. ആ കുഞ്ഞിന്റെ ദയനീയ ഭാവവും ഉല്ക്കണ്ഠയും ആവേശവും ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപാറ്റന് തക്കതായിരുന്നു. ഒരു മുഴുവന് സമയ പരിചാരിക.
ഒരു ദിവസം ഉച്ച സമയത്ത് പമേശ്വരവാരിയര് ചത്തു.
പലരും ചെരിപ്പ് നോട്ടം വെച്ചു. കരഞ്ഞിരുന്ന പലരുടെ മനസ്സിലും ചെരിപ്പിന്റെ ആകൃതിയും ഭംഗിയുമാണ് തുടിക്കൊട്ടിയിരുന്നത്.
'സ്പുടം' ചെയ്യുന്നതിന് ശവമെടുത്തപ്പോള് രണ്ടുപേര് കട്ടിലിനരുകിലേക്കു നീങ്ങി. പിന്നെ ശവമൊഴികെ ബാക്കിയെല്ലാവരും കട്ടിലിനരുകിലേക്ക് പാഞ്ഞു.
തല മുട്ടാതെ കട്ടിലിനടിയില്നിന്ന് ഇറങ്ങിവന്നത് പേരക്കിടാവായിരുന്നു. സന്തോഷാധിക്യത്താല് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ വലുപ്പം കൂടിയ മരച്ചെരിപ്പുകള് കുഞ്ഞിക്കാലുകളില് തളപളാ കടത്തി ഏന്തി വലിഞ്ഞ് ആ കുട്ടി നടന്നു വരുന്നതു കണ്ടപ്പോള് ഒന്നായെല്ലാം സ്തംഭിച്ചൂനിന്നു.
(01-04-2009നു ഞാന് ഇത് ബ്ലോഗില് ഇട്ടിരുന്നതാണ്. ഒന്നുകൂടി പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു.)